آینه کاری یکی از رشته های هنری و سنتی ایران و از ابتکارهای ویژهٔ هنرمندان ایرانی به شمار می‌آید که در دوره ساسانیان رایج بوده است.در گذشته آینه با هزینه ی گزافی از اروپا وارد ایران می شده. ایرانیان از قطعات شکسته آن در هنر خود استفاده کردند و آینه کاری شکل گرفت.
در قرون وسطی فولاد را به صورت صیقلی می کردند و بجای آینه استفاده می شود. این نوع از آینه ها صیقلی تر و شفاف تر از انواع مسی، مفرغ و برنزی آن بود. تا اینکه تحولی پیش آمد و کاربرد شیشه در ساخت آینه کشف شد. ظاهراً زادگاه این اختراع چین، هند و خاورمیانه بوده است. آینه های اولیه شیشه ای بودند که پشت آن با ورقه نازکی از سرب پوشیده شده بود.
تعریف آینه کاری
اجرای طرح های منظم و نقش های متنوع بوسیله قطعات کوچک و بزرگ آینه برای تزئین سطوح داخلی بنا را هنر آینه کاری می گویند.
ابزارهایی که در هنر آینه کاری استفاده می شوند عبارت اند از قلم طراحی، خط کش چوبی برای خط اندازی روی شیشه، میز زیر دست، الماس آینه بر و... .
